Hayatımızda “başarı” ismini verdiğimiz olgu, çabalarımızın ve emeklerimizin cesaret ile harmanlanıp istediğimiz sonucun elde edilebilmesidir. Başarıyı yakalamak için çabalamaktan vazgeçmemek, emek vermek ve cesaret göstermek gerektiğine inanan ben, hiçbir şeyde olmadığı gibi başarının da kendi kendine size geleceğini düşünmemekteyim. Bir insanın yürüme aşamasını düşünelim bunun için. Var mıdır bana emeklemeden, düşüp kalkmadan, ağlamadan annesinin şefkatli kollarına doğru yürümeye başlayan bir çocuk gösterebilecek olan? Yürümek için bile önce emeklemek, dengeyi ve ayakta durabilmeyi öğrenmek, bu sırada durmadan düşüp kalktıkça çekilen acıya rağmen bir daha ayağa kalkıp denemek gerekirken başarının kendi kendine size geleceğini umarak beklemek olur iş midir? Peki ya bir yazılımcı olabilmek için, bu alanda başarıyı yakalayabilmek için ve de insanların gözünde olabilmesi bunlardan daha zor olan kadın yazılımcı olabilmek için yılmadan daha çok çabalamak, daha çok emek vermek ve cesaret göstermek gerekli olan aşamalar değiller mi?
Kadın-erkek eşitliği bilinci oturtulmuşken bazı kesimlerce “Kadın Yazılımcı” tamlaması nedense garipsenmekte hatta kabul dahi edilmemektedir. “Kadından yazılımcı mı olurmuş?” gibi absürd bir cümlenin yeni başlayanlar için bir hayal kırıklığı olmaması gerektiğine hatta onları hırslandıracak bir etki yaratması gerektiğine inanıyorum. Üniversite birinci sınıf öğrencilerimizin ya da azmedip kendi başına “kadın yazılımcı” olma yolunda ilerleyenlerin hiçbir şeyin bir anda sonuçlanmadığını hatırlamalarını öneririm. Önce emeklemeye başlayacağız. Evet, belki de bilgisayarla o zamana kadar hiçbir alakanız olmamıştır. Yada hiçbir donanım parçasının ismini bilmiyor olabilirsiniz. Bu sizin yazılımcı olamayacağınızın kanıtı asla olamaz. İşte burada devreye çabalamak, yapamadıkça tekrar tekrar denemek ve emek gerekiyor. Yapın, deneyin! Unutmayın, başarı bir süreçtir. “printf(“Hello world!”);“ sizin ilk başarınız olacaktır belki de. Daha sonraki her aşama, başka bir başarı olacak. Ben, siyah ekranda “Hello world!” yazısını ilk gördüğümde “Ben bu işi yaparım!” demiştim. Siz bu işi yaparsınız! Ayakta durmayı öğreneceksiniz sonra. Araştıracaksınız, sorgulayakcaksınız, durmadan deneyeceksiniz. O kadar çok dosyaya, o kadar çok bloga rastlayacaksınız ki hepsini okusanız bu işi öğrenecekmişsiniz gibi hissedeceksiniz. Belki de sizinle beraber algoritma öğrenmeye, kod yazmaya başlayan erkek arkadaşlarınız sizden daha önde olacaktır. Bu sizin kenara geçip acı çekme sebebiniz olmamalı asla. Cesaret gösterin! Siz de onlar kadar hatta onlardan daha iyi bir yazılımcı olabilirsiniz, olacaksınız da. Biz kadınlar, detayları görmezden gelemeyiz. İnce eleyip sık dokuruz. Bunun size engel olmasını engelleyin. Erkekler tabir-i caizse bodoslama bir işe girdikleri için daha rahat olurlar, daha rahat o işi yaparlar. Ama bizim yapı gereği ince oluşumuz detaylarda kayboluşumuza sebep olabilmektedir. Bunu olumlu yöne çevirebilmeliyiz. Mesela algoritma oluştururken her durumu göz önünde bulundurmanız gerektiğinde, bu özelliğimiz bizim için artı olacaktır. Onlar “Yapamazsın.” dedikçe siz artılarınızı oluşturmaya devam edeceksiniz. Şöyle düşünün; sizden beklenilen bir şeyi başarmanız mı sizi daha çok heyecanlandırıp mutlu eder yoksa herkesin yapabileceğinize ihtimal bile vermediği bir şeyi başarmanız mı?
Bazıları sizi önce küçümseyebilir. Yapamayacağınızı söyleyebilirler, size gülebilirler. Ama siz yapabileceğinize inanırsanız, azim gösterip yılmadan çabalarsanız, emek gösterip cesaretinizi ortaya koyarsanız son gülen siz olacaksınız. Siz sıfırdan başlamaya geldiğinizde artık sıfır da farklı olacak!
*Dipnot: Yazdığım her şeyi kendim de yaparak/yapmaya çalışarak iyi bir kadın yazılımcı olmaya çalışıyorum. Bunu beraber başarabiliriz! 🙂
“Kadından yazılımcı mı olurmuş?”
Birtroll