Bilgisayar Mühendisliği – Ebru Güleç
Tercih döneminin başladığı şu günlerde yazılım kariyeri yapmak isteyen arkadaşlara ilham vermesi amacıyla bu yazı serisini planladık ve sektörün bilinen isimleri ile röportaj yaptık. Serinin ilk sekiz yazısına şuradan ulaşabilirsiniz: I, II, III, IV, V, VI, VII ve VIII İyi okumalar!
Merhaba Ebru, hangi üniversiteden mezunsun?
Karabük Üniversitesi, Bilgisayar Mühendisliği(%30 İng) mezunuyum.
Kariyer yolun nasıl şekillendi?
Yazılımla ilk kez Kız Teknik ve Meslek Lisesi’nde tanıştım. Format atma, windows crackleme, html, css derken ben bu işi yapmalıyım dedim kendi kendime. Sonrasında stresli bir sınav ve tercih döneminin ardından Karabük Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği’ni kazandım (ki aileme kalsa şu an hemşireydim, çok ucuz atlattım). Okul yıllarım çok hayal ettiğim gibi ilerlemedi malesef. Okulun haricinde olabildiğince kendimi geliştirdim. Çoğunlukla okul harici yaptıklarım sayesinde ilk işimi buldum yaklaşık bir buçuk yıl önce. O günden bu yana Software Engineer olarak çalışıyorum.
Yaptığın işi biraz anlatabilir misin?
Genel olarak yazılım geliştirme üzerine çalışıyorum. Şu an çalıştığım yerde de çoğunlukla frontend tarafında görev alıyorum. Ama kendimi yalnızca bir alanda kısıtlamak hiç hoşuma gitmediği için olabildiğince farklı şeyler öğrenmeye çalışıyorum.
Bazen bırakıp tamamen farklı bir şeyler yapasın geliyor mu? O anlar genelde neden kaynaklanıyor?
Tabiki oluyor. Bu hissi yaşamayan yoktur muhtemelen. Benimki iki sebepten kaynaklanıyor. İlki kendim. Bazen inanılmaz hırpalıyorum kendimi. Öğrenmeyi, yapmayı istediğim çok şey var ve zaman kısıtlıymış gibi geliyor çoğunlukla. Böyle olunca da dinlenmek için süre tanımıyorum kendime ve ister istemez uzaklaşıyorum. İkincisi ise çalıştığım insanlardan kaynaklanıyor. Eskiden staj yaptığım ve çalıştığım yerlerde ciddi anlamda problemli insanlar ile karşılaştım. Bu da yine yazılımdan uzaklaşmama sebep oldu. Ama sonrasında yaptığım işi ne kadar çok sevdiğimi farkedip bir şekilde yoluma devam ettim. Bıraksaydım da muhtemelen ya dans eder ya da yazar falan olurdum.
Bu işte mutlu musun? İyi ve kötü yönleri neler?
Kesinlikle çok mutluyum ve yaptığım işi çok seviyorum. Önce kötü yönlerinden başlayacak olursam, bazen stresli olabiliyor. Ekip arkadaşlarınız ya da yöneticileriniz kötü ise stres seviyesi artıyor. İş tatmini çok önemli ki bunu her yerde bulamıyorsunuz. Sürekli yeni şeyler öğrenmeli ve kendinizi geliştirmelisiniz. Bu hem iyi hem de kötü yönlerinden biri aslında. Bazen küçük bir hata saatlerinizi alıp, saç baş yoldurtabiliyor. Ama o sorunu çözdüğünüzde dünyadaki en mutlu insanı oluveriyorsunuz. İyi yönleri ise bir şeyler başarabilme ve bir sorunu çözüp insanlara yardımcı olabilme, ortaya bir ürün çıkarabilme diyebiliriz. Ben gerçekten bir yazılımcı olduğumun farkına ilk kez şu an çalıştığım yerde vardım. Özellikle katkı sağladığım uygulamayı kullanan insanları görünce ve ben de kullanınca garip bir gurur yaşıyorum. Bazen ‘burayı da ne güzel yapmışım ya’ diye kendimle övündüğüm bile oluyor 😀
Tecrübeyle öğrenip günlük hayatında rutin haline getirdiğin ve çok faydasını gördüğün bir alışkanlık var mı?
Bir şeylerin düzenli ve zamanında yapılmasına çok önem veriyorum. Bu yüzden şu sıra en çok calender kullanıp faydasını görüyorum. Yapacağım küçük bir iş dahi olsa mutlaka kaydediyor, alarmlar kuruyorum. Bir de Trello var hayat kurtaran. Trelloyu da daha çok bir proje yapacaksam aktif olarak kullanıyorum.
Bir işte başarılı sayılmanın ya da bunu gösterebilmenin yolunun tecrübeden geçtiğini biliyoruz ama iş bulmanın en zor olduğu dönem olan çaylaklık döneminde ilk maaşlı işini alana kadar geçen sürede kendini geliştirmek için ne yaptın? Ya da junior birinden beklentilerin neler?
Okul yıllarım çoğunlukla bir arayış içinde geçti. Tamam yazılımı seviyordum ama tam olarak ne yapmak, ne yazmak istiyordum soruları ile ilgilendim bolca. Birkaç proje yaptım. Bulduğum her yazılım konferansına katılmaya çalıştım. Okulun bilişim kulübüne dahil olup, etkinlikler düzenlenmesinde görev aldım ve bu etkinliklerde tanıştığım insanlar şu anki kariyerime büyük katkı sağladılar. Mezun olduğumda birkaç ay kadar ara verdim. Sonrasında bir sürü yere başvurdum. Bir çoğundan red aldım. Tam teklif verecekler diye düşünürken bile olmadı. İş görüşmelerim hep çok enteresan geçer benim. İlk iş yerime normalde daha deneyimli birini arıyorlardı. Birkaç kişi de Ebru fazla heveslenme üzülürsün demişlerdi. Tabi ben ısrarla verilen ilandaki maddelerin çoğunu karşılamasam bile başvurdum. Onlar geri dönene kadar verilen ilanda bahsedilen şeylere deli gibi çalıştım. En azından yüzeysel bilgim olmalıydı. Görüşmeye gittiğimde, sonrasında çok komik gelen bir hatalarından bahsettim. Ve tabiki her gerildiğimde yaptığım gibi birkaç tane hiç gerekli olmayan şaka yaptım. Görüşmeden çıktığımda tamam kesin olmaz dedim ve onlar da daha tecrübeli birini aradıklarını söyleyip olumsuz dönüş yaptılar. Fakat sonrasında benimle iletişime geçip birlikte çalışmak istediklerini belirttiler. Ben de koşa koşa kabul ettim tabi. O yüzden yeni mezunsanız hemen ümitsizliğe kapılmayın derim. Evet başlarda biraz zorluyor. Ama vazgeçmediğiniz ve o işi ne kadar istediğinizi gösterdiğinizde yoluna giriyor her şey.
